جشن فارغ التحصیلی (تبعیض قسمت اول)

دیروز ٢٢ خرداد جشن فارغ التحصیلی ملیکا از مقطع پیش دبستان بود

برداشت اول :

قبل از رفتن به جشن ملیکا به من گفت: مامان حتما کفش پاشنه بلند میپوشی روسری هم سر میکنی (من هم گفتم چشم)

برداشت دوم:

ملیکا لباس عروس قرمز پوشید و برای نمایشش هم لباس محلی سفید و مشکی پوشیده بود با یه چارقد.

برداشت سوم:

ساعت ٤ خیابان ورشو تالار ورشو بودیم صحنه قشنگی بود دخترها لباس عروس قرمز و پسرها هم کت و شلوار البته بعضی ها هم لباسشون فرق داشت!!!!

برداشت چهارم:

برنامه با اعلام برنامه عمو امین شروع شد

و تمام بچه های مهد کودک با هم شعر ای ایران رو خوندن

و ملیکای من آخر صف ایستاده بود موقع خوندن این شعر اشکام سرازیر شد

و بعد برنامه گروه های سنی دیگه

و بعد رقص گروهی کلاس ملیکا بود که بازم ملیکا آخر ایستاده بود (با خودم گفتم حتما سری بعد تو صف اوله)

بعد از این گروه سرود بود فکر کنم سرود (من که فرزند این سرزمینم ....) بود باز هم ملیکا آخر بود و وقتی که می دیدم ملیکا اون ته داره حنجره‌اش رو پاره میکنه و با ذوق این که من ببینمش آواز بخونه........... و دو سه تا از بچه ها همش اول صف بودن

و چند بار دیگه سرود خوندن گروه بلز نواخت ولی باز هم ملیکا یا نبود یا اگر بود آخر بود

که دیگه واقعا گریه کردم (البته این دفعه از تبعیض و از این که چقدر زود ملیکا با این بخش از زندگیش آشنا شده) و بیشتر ناراحتیم برای این بود که سه تا از بچه ها همش صف اول بودن.........

که بعد از تذکرم (که مربیش هم در جواب گفت ملیکا خوب نمیخونه که آخر گذاشتمش)

دو سری بعد گروه سرود و بلز جلو نشسته بود و خداییش هم سرود (خاطرات مهدکودک) رو چقدر قشنگ خوند........

برداشت پنجم:

با لباس فارغ التحصیلی یه سرود اجرا کردند و بعد همگی با شمارش یک دو سه کلاهاشون رو پرت کردن....

و برنامه تمام شد.

برداشت ششم:

عکس یادگاری با دوستاش بود

که همون جا از ملیکا پرسیدم ملیکا چرا همش تو آخر صف بودی

با کمال ناباوری گفت: مامان چون من خوب نمیخونم - خوب بلز نمیزنم آخر باید باشم و همه بچه ها از اول جاشون مشخص بود به من از اول گفتن آخر باشم

برداشت آخر:

این بخش ادامه دارد...................